De vakantie is begonnen. Met de camper. We zijn weer onderweg. Of ‘en route’. Of Unterweg. Dat weten we niet zo goed. We zijn namelijk in Berdorf, Luxemburg, en daar spreken ze óf Duits, óf Frans. En wanneer ze wat spreken is onduidelijk. We doen zelf ook maar wat, in steenkolen-Duits, of EF-talenreizen-Frans. Met de mevrouw van de camping spreken we Duits, in de supermarkt Frans, en in de bus weer Duits. En volgens ons weten ze het zelf ook niet zo goed, en worden veel teksten in zowel Duits als Frans neergezet. Of het is mengeling van Duits én Frans, zoals op het etiket van het lokale bier.

Maar goed, de zomervakantie is begonnen. Aangezien we in juli nog in Zeeland zijn geweest, zijn we wat later in ‘het seizoen’ vertrokken. Dat is zelfs gunstig, misschien niet vanwege het weer, maar we hoeven geen plaatsen op de campings te reserveren. We kunnen het romantische idee van ‘we zien wel waar we uitkomen’ in de praktijk brengen. Met een camper gaat dat uitstekend natuurlijk. We zijn inmiddels ervaren camper-gebruikers. Vorig jaar Australië, en dit jaar ook al een paar weekendjes. We verstaan de kunst van het camper-kamperen, al zeg ik het zelf. Als we morgen vertrekken naar onze volgende bestemming, dan klappen we de tafel en de stoeltjes in, rollen de luifel in, zorgen dat de afwas gedaan en opgeruimd is, zetten de Nespresso (!) in de wasbak en we kunnen ‘en route’. We gaan morgen richting Schwarzwald…

Zaterdag vertrokken naar Berdorf. Reis liep voorspoedig, de A2 is mooi geworden. Zeker rondom Eindhoven is het mooi opgeknapt, met mooie fly-overs. Over wegen aanleggen kunnen we vooral de Belgen nog wat leren. Nog geen centimeter over de grens of het asfalt is een halve grindbak, met gaten die goed zouden zijn om de huisraad van de camper goed te laten schudden. Om dan nog maar niet te spreken over de aansluiting van de A2 met de E40, rondom Luik. In Nederland een keurige fly-over, eventueel een ouderwets klaverblad. Nee, de Belgen doen het anders. Een rotonde, op de snelweg. Waarna je binnen 30 meter drie keer van baan moet wisselen. Wat een drama. Want met een camper ben je niet van 0-100 in 6.9 seconden. Maar we hebben de rotonde kunnen nemen, en zijn hier aangekomen. Wat wel fijn aan het onderhoud van de Belgische snelwegen is, is dat je ook weer precies weet wanneer je het land hebt verlaten. De grindbak wordt een biljartlaken. Super!

Berdorf dus. Toen ik 23 jaar geleden met 2VWO op werkweek (of excursie, geen idee wat we het toen noemden) was naar Trier, hebben we ook een dag een wandeling gemaakt van Berdorf naar Echternach. Door het Müllerthal, een indrukwekkend dal met rotsen, bos en een mooie kloof, de Wolfsschlucht. Dat maakte toen veel indruk. Ik heb daar mooie herinneringen aan. (Goede) Foto’s van toen zijn er haast niet, helaas. Gewapend met de compactcamera van mijn moeder en een rolletje van 24 foto’s moest je natuurlijk zuinig omgaan met de foto’s. Vandaar dat ik van toen niet veel foto’s heb. En daarbij is het me toen niet gelukt om de sfeer en de schoonheid van de wandeling te pakken. We hebben nu meer foto’s kunnen nemen, en hopelijk hebben we de sfeer en de schoonheid kunnen vastleggen. We hebben dus inderdaad de wandeling van toen overgedaan. Het was mooi, we hebben geluk gehad met het weer, we hebben genoten.

En nu weer thuis, in de camper. Het is frisjes, geen Australië weer, maar dat geeft niet. We hebben vakantie!