We hebben al zoveel gezien en beleefd, toch voelt het alsof onze reis vandaag echt begonnen is. De auto ophalen en op naar highway 1. Eigenlijk is ons reisplan daar ook mee begonnen. Martijn en ik keken naar een aflevering van RTL Travel, dit ging over Highway 1. Dat leek ons wel wat. Lekker toeren langs de Pacific Ocean. Dit in combinatie met de wetenschap dat ik ‘toch’ naar California zou gaan voor mijn werk werd het raamwerk voor onze vakantie.

Het plan van vandaag dus: auto ophalen en op weg..  Taxi’s zijn schreeuwend duur in LA, dus we zouden met het openbaar vervoer gaan. Gewaarschuwd overigens dat het openbaar vervoer in LA niet fantastisch geregeld is. Dat viel op zich wel mee, wat een groter probleem was bleek het openbaar vervoer vinden. Hoe krijg je het voor elkaar om een compleet metrostation te ‘verstoppen’? Na wat rondgedwaald te hebben (met in totaal minimaal 60 kilo bagage bij ons) dachten we toch echt de locatie van het metrostation gevonden te hebben… We hadden hulp van drie taxichauffeurs nodig om ons de ingang te wijzen. Eenmaal gevonden bleek de metro prima, we zijn afgezakt naar het vliegveld waar we onze auto konden ophalen. Aangezien de metro hier bovengronds rijdt zagen we ook nog wat van LA. Niet het betere deel.. Wat een armoede, we hebben ons verbaasd. Hoe kan een stad die zo in de publiciteit staat als het toonbeeld van the American Dream zo verwaarloosd zijn…

Onze auto, spannend in vele opzichten. Zouden we het verhuurbedrijf vinden? Hoe zou onze auto eruit zien? Hoe zou onze auto rijden of liever gezegd, hoe zouden wij rijden in onze auto in dit grote land?! Dit weten we inmiddels: prima, prima, prima. We hebben een hele stoere auto, een zogeheten SUV (geen idee waar het voor staat, maar het is groot, indrukwekkend en vast heel sterk). Met het oog op de vele duizenden kilometers die we gaan rijden, door niet altijd even bewoond en veilig gebied, leek het ons verstandig om een degelijke auto te nemen. Zo geschiedde.. De eerste kilometers waren best spannend, ik mocht het spits afbijten, maar eigenlijk is het heel makkelijk hier. Bij rood stoppen, bij groen rijden. Bij een stopbord stoppen, de situatie goed in je opnemen, wie was er het eerst, die mag nl. als eerste de kruising oprijden. Als het je beurt is, geef je gas. Schakelen niet nodig! Hoe simpel kan het zijn. We begrijpen nu waarom kinderen hier hun rijbewijs mogen halen.

Na enig omzwerven hadden we Highway 1 te pakken en zijn we naar het Noorden vertrokken. De plaatsjes die je dan tegenkomt ken je vooral van tv; Santa Monica, Malibu, Santa Barbara. Prachtig! Mooie stranden, mooie boulevards, mooi weer en vooral veel mensen. Het was vandaag Memorial Day in Amerika, dus iedereen was (net als bij jullie) vrij. We hebben vooral veel gereden, helaas kunnen we niet overal stoppen. We zijn nog wel even gestopt bij een supermarkt; Hollanders als we zijn hebben we boodschappen ingeslagen. Brood, beleg, fruit en wat te drinken. Geen tunasalads, burgers of taco’s meer voor de lunch, gewoon een lekkere boterham met smeerkaas of pindakaas. Zalig!!

We hebben vandaag 250 mijl (kleine 400 kilometer) gereden. Lekker ons dakraampje open, muziekje aan, cruisecontrol geactiveerd en genieten maar. Veelbelovend voor de rest van onze reis. We hadden gepland tot San Luis Obispo te rijden, maar zijn nog een klein stukje verder gereden en verblijven nu in Morro Bay. Een klein havenstadje aan de Pacific Ocean. We zitten in een heel schattig hotel, de Blue Sail Inn, met uitzicht op de oceaan, we zijn hartstikke trots dat we dit pittoreske plaatsje gevonden hebben. Morgen even over het strand wandelen, haventje bekijken en op naar San Francisco.

We zijn op reis… wordt vervolgd!