Ik begin al helemaal in de ban van onze berichtgeving te komen. Maar niet alles is nieuwswaardig genoeg om er een ‘artikel’ over te schrijven, toch leuk om te vermelden. Laten we wel wezen, sommige dingen die je hier ziet of meemaakt zullen ongetwijfeld de meest normale gang van zaken zijn, maar niet voor ons…

Grappig mannetje
Een voorbeeld: dit grappige mannetje op het verkeersbord. Kijk er eens aandachtig naar… (ik geef jullie even de tijd). Dat is toch een heel grappig verkeersbord. Want, wat doet dit mannetje nu precies. In ieder geval doet hij hetgeen hij doet netjes tussen de lijntjes. Maar of het nu ‘in de aanslag staan’ is of oversteken; wie zal het zeggen. Hoe dan ook, ik vind het een grappig mannetje…

Freaky people
We verblijven momenteel in een vrij upscale hotel in Los Angeles. Nu zijn wij niet de enigen. En over onze medehotelbewoners wil ik het even hebben. Hier zijn nl. twee soorten in: tot het eerste soort behoort een groep marathonbruiloftbezoekers. Al drie dagen loopt deze groep in prachtige jurken en pakken rond. En steeds schuifelt een bruidspaar voorbij. We verdenken deze mensen van het houden van een marathonbruiloft. Bewonderenswaardig..

Maar het tweede soort begrijp ik dus niet. Er is hier in Los Angeles een Starwars-convention. Tja, ik zou hier al kunnen stoppen (is al interessant genoeg), maar ik ga nog even verder. De bezoekers aan deze Starwars-convention verblijven onder andere in ons hotel. Dit zijn ‘gewone burgers’ maar dan tijdelijk omgetoverd tot Starwars-personages. Je kunt de lift niet uitlopen of je loopt Leia Organa of Darth Vader tegen het lijf. En ik ben vrij serieus. Deze mensen hebben zich compleet uitgedost tot hun idool uit deze fantasiewereld. Met schild, helm, puntoren, veerharen aan toe. Ik ben notabene al twee keer aangevallen met een ‘lichtzwaard’ … Ik blijf me afvragen: wat denken deze mensen als ze zichzelf in de spiegel aankijken voordat ze de deur uit gaan, let wel: de echte wereld ingaan, de straat op, wetende dat ze niet-starwars-figuren tegen zullen komen. Geen idee, maar wat mij betreft: groot respect…

Vet
Ik ben hier nu anderhalve week en ik blijf versteld staan hoe Amerikanen werkelijk alles vet kunnen maken. Maar dan ook alles. Zelfs een boterham tover je in no-time om in een vetschijfje. Gewoon in de olie dompelen en bakken. Waarom? Geen idee… We hadden het idee om vanavond, met Libby en haar vriend David, sushi te gaan eten. Uiteindelijk hebben we dit niet gedaan, toch blijf ik me afvragen hoe de Amerikanen het voor elkaar zouden hebben gekregen om sushi vet te maken. Volgens Libby frituren ze het… Vanzelfsprekend!

Paskamers…
Ik heb me weer eens verkeken op het weer en de inhoud van mijn koffer. Twee gevolgen; ik verkleed me minimaal 5 keer op een dag (liefst binnen 10 minuten), dit is geen vreemd fenomeen voor sommige van mijn familieleden, Martijn moet er nog een beetje aan wennen. Ander gevolg: ik moet shoppen, of ik nu wil of niet 😉 Zo probeerde ik deze week (in een zoektocht naar een trui) een korte broek. Martijn naderde voorzichtig de kleedkamers, hij was al op zijn hoede, maar voordat hij de kleedkamerruimte bereikt had werd hij bruut terug gefloten door een Amerikaanse vrouw. Not done hier… Beetje gek, want toen moest ik bijna half gekleed de winkel terug in om de nieuwe aanwinst te tonen. Dat vinden ze dan wel oke…

Het blijft een grappig land…..