Vandaag mijn eerste vakantiedag. Dat wil zeggen: de eerste dag vrij. Geen IBM, geen Schiphol, geen Heathrow, maar wel weer koffers en vluchten. De dag stond in het teken van het vertrek: koffer pakken, huis schoongemaakt, nog even naar de kapper, bij mijn ouders gegeten (en wat zakgeld gehad, yihaa!) en de moeder van Nicolien en mijn vriendinnetjes Manouk en Jasmijn even aan de telefoon gehad.

Anyway: vakantiestress. Op zich valt het wel mee. Ik geloof dat ik alles heb ingepakt. Genoeg kleding, schoenen, toilettas, de reisgidsen, roadmap, alle printjes van de reserveringen, boek, cd’s voor in de auto, stroopwafels en sultana’s voor Libby, videocamera (zonder tape, die zitten in de tas van Nicolien… 🙁 ). De weinige stress kwam voort toen ik vanochtend ging inchecken via het internet. Moest mijn paspoortnummer en vervaldatum invullen (plus een hoop meer). Blijkt dat mijn paspoort begin juli verloopt… Ergens in mijn achterhoofd gingen alarmbellen af… Is het niet zo dat je paspoort nog zeker 6 maanden geldig moet zijn? Leve het internet! Op de site van de Nederlandse ambassade in de VS stond dat Nederland een afspraak heeft met de VS dat dat niet hoeft. Het paspoort mag niet verlopen zijn, en ook niet verlopen tijdens het verblijf in de VS. Pfiew…

Ik ben een voorbeeldig reiziger denk ik: ik zorg dat ik op tijd ben, zodat mijn tas geen time-critical wordt. Ik heb een normale reistas, dus geen odd-size/Out Of Gauge. Ik heb al ingecheckt. Ik heb geen vloeistoffen of wapens, nagelvijltje of een zakmesje in mijn handbaggage. Het is mijn 10e vlucht dit jaar, dus ik weet inmiddels wel een beetje waar Abraham de mosterd haalt. Daarbij weet ik precies wat er met mijn koffer gebeurt. Wie weet wordt dat nog beloond…

En nu wachten… Wachten op slaap, vervolgens vroeg naar Schiphol (arme zus…) en dan wachten. Wachten bij de drop-off, wachten bij de douane, wachten bij de gate, wachten op vertrek, en dan 11 uur wachten op de landing. Ik ga maar dromen denk ik…