Wie herinnert zich deze quote niet van Hannibal van the A-team? Dan ben je of ouder dan 40 of hebt nooit the A-team gekeken. Hoe dan ook: voor ons was deze quote vandaag erg van toepassing.

Vandaag was onze laatste dag in Hong Kong. We hadden al wat plannen gemaakt voor vandaag op de heenvlucht. Toen we aankwamen kregen we echter te horen dat onze transfer terug naar het vliegveld om 15:30 zou zijn. Dat lag niet helemaal binnen ons plan: we wilden naar The Big Buddha en het Po Lin klooster. Deze liggen vlakbij het vliegveld, en het leek ons handiger om eerst naar het vliegveld te gaan, onze koffers in een kluis te doen en dan naar beide bezienswaardigheden te gaan. We verplaatsten dus onze transfer naar 9:30 vanochtend. En jawel: dat is allemaal goed gegaan. Je moet weten dat degene die ons opwachtte bij aankomst per dag misschien wel 30 mensen zo ontvangt. Zo’n wijziging kan dus zomaar ergens vergeten worden. Maar keurig om 9:30 werden we opgehaald bij het hotel.

Bij aankomst op het vliegveld wilden toch eerst even proberen of we misschien de koffers niet gelijk konden inchecken. We waren wel wat vroeg (zo’n 8 uur voor vertrek), maar warempel: no problem! Dat scheelde voor ons gevoel enorm, geen gedoe met kluisjes etc. We hadden ook gelijk boarding passes, dus als we zouden terugkomen van onze excursie konden we direct door de douna. Super!

Vervolgens gingen we voor de zekerheid nog even kijken of er een handigere route naar Buddha was dan we in eerste instantie uit het Capitool reisgidsje hadden opgezocht. Die bracht ons namelijk eerst een eind weg van Buddha en het klooster, om vervolgens weer bijna dezelfde weg terug te moeten naar Big Buddha. En gelukkig: met bus 1 of 65 konden we naar Tung Chung voor $3,- (= nog geen 30 eurocent) en daar konden we overstappen op bus 23. Dat scheelde enorm! Kortom: ons plan werd er alleen maar mooier op!

Op Tung Chung aangekomen bleek er een soort skilift naar boven te gaan, richting Big Buddha en het Po Lin klooster. Wel iets duurder dan de stadsbus, maar met prachtig uitzicht en iets comfortabeler. Doen dus, al kozen we ervoor om een enkeltje naar boven te brengen. Niet dat we hoopten dat Buddha ons speciale krachten gaf om op eigen gelegenheid naar beneden te komen, maar gewoon omdat we Hollanders zijn en bus 23 ook weer naar beneden zou gaan. Via Efteling-rijen werden we naar onze gondel gebracht die ons naar boven leidde.

Het ritje met de kabelbaan was erg leuk, mooie uitzichten en 6 Chinezen aan boord die ontzettend hard praatten maar ook erg lollig waren. Boven aangekomen, via een soort Center Parcs blokhutten-laantje met souvenirs, eten en drinken (Starbucks o.a.) en andere winkeltjes kwamen we bij het klooster aan. Veel goud, veel pracht en praal, veel, heel veel wierook (Bas, niets voor jou…) maar… geen monnik gezien. Goed, lichtelijk indrukwekkend, maar geef mij maar een katholiek klooster…

De Big Buddha torende (uiteraard, waarom anders Big) boven alles en iedereen uit. En trap met 18×16 treden bracht ons boven. Indrukwekkend gevaarte. Maar ook erg toeristisch. Ik vraag me toch af wat dat met Boeddhisten doet, zo’n plek. Ik heb wel mensen met wierookstokjes tussen hun handen zien bidden, buigingen maken en offers in de vorm van fruit brengen, dus het zal wel iets in ze losmaken.

Zoals gezegd ging de terugreis met bus 23 naar beneden. Duurde iets langer, en op een lege maag zou het ook wel een misselijk gebeuren zijn geworden, maar het was prima zo. Daarna met de bus weer terug naar het vliegveld. En om een langdurig verhaal over douane, security e.d. kort te maken: onder het genot van het Ave Maria (heu?) zitten we nu te wachten opdat we kunnen boarden. Op naar Sydney, Australia!

Weet je wat nog het mooiste van dit alles is: na hier gegeten te hebben, hebben we nog precies $ 4,30 over, ongeveer 40 eurocent. Mooi he? I love it when a plan comes together!