Wat een memorabel moment, we hebben voet gezet op Australische grond. Na een prima vlucht kwamen we vanmorgen, 07:10 plaatselijke tijd, aan in Sydney. Vraag me niet hoe laat dat in Nederland was, of in Hong Kong, ben de tijd een beetje kwijt. Maar in hoeverre doet tijd er dan nog toe..

Ik val in herhaling, maar we hebben hier zo naar uitgekeken, en nu zijn we er. En dat is fantastisch. Martijn had het gisteren over zijn ‘plan coming together’, dat gaat gestaag door. Koffers rolde de band op, we kwamen zonder kleerscheuren door de douane, en voordat we het wisten zaten we in de trein op weg naar het centrum. Even kort, dat vermelden van de douane komt niet uit de lucht vallen, het voelde werkelijk als een spannende onderneming. Eerst moesten we allerlei formulieren invullen. Als je ooit naar de US gevlogen bent, komt het wellicht bekend voor. Een formulier met allerlei vragen, die je het gevoel geven dat je beter geen ‘ja’ kunt antwoorden. Maar op weg naar de US zijn dat vragen als ‘heb je handgranaten bij je?’, of ‘ben je zelfmoordterrorist?’. In het vliegtuig naar Australië stellen ze hele onschuldige vragen, en je hebt nog steeds het gevoel dat je beter overal ‘nee’ op kunt antwoorden. Of je een ‘snoep-verstandig-eet-een-appeltje’ bij je hebt, of je ‘nobel handwerk van hout’ bij je hebt, of je de afgelopen maand in het land van herkomst ‘onschuldige, hardwerkende boeren bezocht hebt’. In een vlaag van paniek heb ik mijn herkomst verloochend, heb ik mijn familie volledig ‘gedist’ en heb ik verklaard, ondertekend en wel, dat ik de afgelopen maand niet op een boerderij ben geweest. Vraag me niet waarom, maar het werd licht in mijn hoofd, blinde paniek. Ik zag ons grote plan in het water vallen als ik deze vraag met ‘ja’ zou beantwoorden. Ik wil publiekelijk mijn excuses aanbieden, met een speciaal sorry voor Jan, mijn broer.

Nou goed, het was voor een goed doel, want we zijn het land ingelaten. En dat is genieten. We hebben vandaag een kennismakingsdag gehad. Niet al te gek, en geheel in de Aussie stijl. Relaxed. Reden? Allereerst is het weer niet geweldig. Het is bewolkt, de temperatuur is niet verkeerd, rond de 20 graden, maar niet overweldigend goed om allerlei spannende buitenactiviteiten te ondernemen. En verder sloeg de vermoeidheid toch wel een beetje toe vandaag. Het was de tweede nacht deze week die we hebben overgeslagen, of misschien moet ik zeggen: sinds zondagochtend hebben we twee nachten geslapen. Ik denk dat het berichtje dat Martijn eerder vandaag gepost heeft geen verdere toelichting nodig heeft 😉 Kort samengevat, we hebben niet echt geslapen tijdens de vlucht. En met het tijdverschil zijn we toch weer een paar uurtjes in de toekomst gesprongen. Time files when you are having fun! Zodoende een tweede nacht overgeslagen deze week. En die hakt er wel even in, we zijn moe. Dat resulteert in een situatie waarin we een beetje sloom zijn. Een beetje vaag ook (hihi). Jullie hebben geen idee hoe vaak ik de ‘backspace’ toets al gebruikt heb. Er komt complete onzin uit zo nu en dan..

Zodoende, lekker rond gewandeld, wat highlights bekeken. We zijn het erover eens dat Sydney een stad op zichzelf is, moeilijk te vergelijken met andere steden. Het is mooi, heel relaxed, ruim opgezet, fijne sfeer. Wat we zoal hebben gezien zover zijn the Opera House (wauw), de Harbour Bridge. Beetje teleurstellend voor Martijn die zich de brug in RVS had voorgesteld, en nu blijkt hij vrij donker van kleur. De arme lieverd is ook moe 😉 We hebben een digeridoo workshop op straat aanschouwd, in Circular Quay. En toen we een beetje rillerig werden hebben we besloten een binnenactiviteit in het programma te fietsen. We hadden (dank, Wim, voor de tip) hele bijzondere verhalen gehoord over het Aquarium. Zo gezegd, zo gedaan. Het was er lekker warm, zeer indrukwekkend, en zeker de moeite waard. Schijnbaar de enige plek ter wereld waar je haaien van dichtbij kunt zien (zonder erdoor opgegeten te worden). Zie de foto’s.

En nu gaan we op zoek naar een lekker eettentje. Hapje eten! Als we terugkomen zullen we dit berichtje posten, en daarna heel snel naar bed. Op naar een nieuwe dag in deze fantastische stad.

Ik zeg: g’day, en g’night mates! Bedankt voor jullie berichtjes. Ontzettend leuk om te ontvangen. We kijken er iedere dag weer naar uit!

Kleine PS, ik had dit berichtje voor het eten getypt. Toen we op zoek gingen naar een restaurantje kwamen we langs een MEGAGROTE Applestore (red. zo’n winkel waar ze alleen maar Apple computers, en iPhones verkopen). We realiseerde ons dat we hier vanmiddag ook langs gekomen zijn. Sterker nog, naast deze winkel stil hebben gestaan voor een stoplicht. En Martijn had de winkel niet eens gezien! Kortom, het is echt bedtijd….