We moesten weliswaar vroeg ons bed uit vanmorgen, maar nadat dit pijnpunt uit de weg gewerkt zou zijn, zouden we een meer dan ontspannen dag tegemoet zien. Niets was minder waar. Dat vroeg opstaan ging allemaal prima, prima, prima. Spullen inpakken, uitchecken. Ging ook allemaal prima, prima.  En, op weg naar het station, we besloten te gaan lopen. We hadden voldoende tijd nl. Onze trein zou om 08:30 uur vertrekken vanaf Centraal. We gingen om 07:10 uur op pad. Dan zouden we er rond 07:30 uur zijn, precies het aanbevolen uur voor vertrek. Dat zou ons de mogelijkheid geven om onze koffers in te checken, ontbijtje te scoren en uiteraard een lekker kopje koffie! Op pad dus. Ik wil hier overigens geen ‘prima, prima’ aan toevoegen, want ik vond het een martelgang.  Met ons hele bezit lopend naar het station. En lees: bezit is onze 2 x 23 kilo kofferbagage, 2 x 8 kilo handbagage, 2 x plastic tas met boodschappen voor in trein a 8 kilo, en dan die 10 extra kilo. Ik hoor de aandachtige lezer denken: extra kilo’s?? Nee, we zijn nog niet zoveel aangekomen van het goede leven. Nee, we hebben niet uitbundig gewinkeld. Nee, we hebben ons niet gewaagd aan illegale handel die verstopt zit in onze koffer. Ik weet ook niet waar die kilo’s vandaan komen, maar op de een of andere manier wordt mijn koffer altijd zwaarder van reizen. Ik check in op Schiphol airport: 22 kilo. Ik check in op Hong Kong airport: 24 kilo. En vanmorgen? Minstens 30 kilo! Ik zweer dat er halverwege een loodblok aan mijn koffer bevestigd is. En dan had ik het nog makkelijk. We hadden al koffers geruild voor vertrek. Mijn koffer loopt zo nu en dan vast, dus Martijn was zo lief om mijn koffer mee te sjouwen.

Nou goed, terug naar het verhaal. We kwamen, hijgend als paarden, inderdaad om 07:30 uur aan bij het station. Wijs als we zijn hebben we besloten om de koffers maar direct in te checken; weg ermee! En dan konden we daarna wel weer naar buiten voor het welverdiende ontbijt (incl. koffie!!). En nu komt het dus he…. Lopen we het perron op, zien een trein staan, eindbestemming Melbourne, vertrektijd 07:42!!!!! Dat gaf ons nog welgeteld een paar minuten om ‘bij zinnen te komen’, uit te vogelen hoe we dat met die koffers zouden gaan doen, en op de trein te springen. Let wel, dit gaat om een treinreis van 11 uur en 45 minuten! Je neemt dus niet zomaar de volgende. En het was vrij belangrijk dat we vandaag in Melbourne zouden komen. Onze tijd in deze beloofde stad is nl al vrij beperkt. Handelen werd dus essentieel, en we zijn zonder verder na te denken met koffers en al in de trein gesprongen. En daar stopt het spannende verhaal. Want op exacte dezelfde plek zitten we (9,5 uur later) nog steeds.

Even een dagje om de balans op te maken. Even tot rust komen. Boekje lezen. Muziek luisteren. Spelletje spelen. Naar buiten staren. Het bijzondere landschap bewonderen, dat langzaam aan ons voorbij glijdt. Snoepen 😉 En nu dus even een stukje typen. Wat betreft die balans: die slaat volkomen door naar 1 kant, de kant van volkomen perfectie. We genieten constant van ‘het moment’, maar ook van de herinneringen van hetgeen dat achter ons ligt, en niet te vergeten van alles wat nog voor ons in het verschiet ligt.

En verder? Verder ga ik nu de computer dichtslaan en geniet ik nog even verder van de klanken van Bløf, op de cadans van deze Australische trein, die ons door een prachtig glooiend en verlaten landschap naar Melbourne brengt..

PS voor wie zich afvraagt hoe het komt dat we de treintijden niet goed hadden; deze treinreis is geboekt door ons reisbureau en we hebben van hen vouchers ontvangen met de tickets. Hier stond 08:30 uur op. Toen we in Sydney aankwamen lag er een DHL pakket voor ons klaar, van het Australische collega-bureau van ons reisbureau. Nogmaals alle vouchers, wederom 08:30 uur. Tja, je zou kunnen denken dat je dit soort dingen toch nog een keer moet checken, maar dan kun je net zo goed alles zelf boeken. Misschien een ideetje voor volgende keer, om alles maar weer zelf te regelen..