Daar zijn we weer met wat ‘kleine praatjes’…

Afstanden
We rijden wat af.. Voor de statistische medemens onder ons even wat afstanden.

Dag 1 (Highway 1 etappe 1) – 250 mijl (400 km)

Dag 2 (Highway 1 etappe 2) – 300 mijl (480 km)

Dag 3 (Napa Valley) – 172 mijl (275 km)

Dag 4 (Yosemite) – 198 mijl (316 km)

Dag 5 (Death Valley) – 346 mijl (553 km)

Kortom, we maken meters! Hoe we dat verdelen? Eigenlijk zoals het komt, uiteindelijk schat ik in dat we dit vrij evenredig verdelen. Ik moet wel zeggen dat Martijn de koning van de ‘cruise control’ is en ik de ‘bochtjes-expert’.

Meer rijverhalen
Aangezien we veel op de weg zitten beginnen wegverhalen onze specialiteit te worden. Nog wat opmerkelijkheden:

• Als je in Amerika het bord ‘narrow brigde’ tegenkomt: vrees niet, de gemiddelde smalle brug doet niet onder voor de Erasmus brug
• ‘Dip’ betekent ‘kuil’ en die kunnen behoorlijk diep zijn. We hadden vandaag een dip-weg en daarmee kunnen we gelijk alle pretparken links laten liggen want het werd een rollercoasterrit waar Six Flags jaloers op zou zijn.
• Er leek vandaag weer een ongeluk te zijn gebeurd, ergens achter ons (we zijn er vrij zeker van dat wij geen rol hierin hebben gespeeld). We kwamen op den duur een optocht van politieauto’s en brandweerwagens tegen. Het betrof een vierbaansweg, een hele brede vierbaansweg. Toch ging het verkeer voor ons direct aan de kant staan, wij dus ook. Hierdoor bleven er drie rijbanen over voor de optocht, ruimte die ze niet noodzakelijk nodig hadden. We vragen ons af wat de reden hiervan is. Martijn denkt respect voor de hulpverleners, ik denk dat we met zijn allen bang zijn voor de boze sheriff..

Amerikanen: hartelijk en beleefd
De Amerikanen staan volgens mij redelijk bekend als een hartelijk en beleefd volk. En niets is minder waar. Libby bracht hier afgelopen weekend een nuance in aan en liet ons weten dat ze Nederlanders  weliswaar direct vindt, maar in tegenstelling tot de Amerikanen geïnteresseerd. We zijn nu een kleine week verder en ik moet zeggen; iedere Amerikaan die we tot nu toe tegen zijn gekomen was hartelijk en beleefd. Maar tot dusver ging geen enkele conversatie verder dan: Hi, how are you? Where you’re from? Holland, oh woww.. My mother, uncle, neighbour, whatever had been there. Well, enjoy your time!!! Ik hoop dat we nog wat verder komen dan dit en wat meer komen te weten over locals..

Rust…
De afgelopen maanden zijn hectisch geweest, voor ons allebei. Druk op het werk, druk in ons hoofd, druk met leuke dingen doen, druk met zorgen. We waren wel aan wat ontspanning toe. De vakantie lijkt hier een perfecte remedie voor. Alles ademt rust uit. De Amerikaanse rijstijl, de mensen, de fantastische natuur, en wijzelf… Heerlijk! Ik moet wel zeggen dat ik hier soms wat in door kan slaan, dat is niet altijd gezellig voor Martijn, want waar ik mijn ogen ook maar even rust geef val ik onmiddellijk in een heerlijke slaap. Ik doe mijn best om mijn ogen zo min mogelijk rust te geven.

Wij!!
Veel gepraat en geschrijf over wat we zien, wat we meemaken, wat we beleven en zelfs wat we eten. Weinig over ons. Ik maak van de gelegenheid gebruik. We hebben het uitstekend! We genieten ontzettend van elkaars gezelschap en weten nu dat we naast ‘samen wonen’, ‘samen leven’, ‘samen een werkend bestaan managen’, ‘samen genieten van familie en vrienden’, nu ook ‘samen vakantievieren’ aan het succeslijstje toegevoegd kan worden. ‘Wij’ hebben het goed..