Via Route 66 naar Las Vegas. Dat wil zeggen: we nemen een omweg om vanuit Williams naar de snelweg te gaan die via de Hoover dam naar Las Vegas gaat. Over Route 66 kunnen we kort zijn: je moet het juiste gevoel hebben om te ervaren wat dat nu is. Want de route zelf stelt niet zoveel voor. Het enige plaatsje dat een beetje leuk aandoet ligt aan het begin van onze trip, de rest van de gehuchten is werkelijk niets meer dan een paar trailers en hier en daar een schuurtje. Zelfs geen kerk of kroeg! De omgeving is wel weer mooi, alhoewel we die omgeving nu wel gezien hebben.

Wat we in Williams al merkten was dat er een enorme wind waaide. Eigenlijk stormde het gewoon! Dat is onderweg goed merkbaar, we komen zelfs in een soort van wervelstormpje terecht! We hadden die onderweg al een paar keer gezien, maar nu ontmoeten we er eentje op de weg.

Nog iets bijzonders: wij zijn gewend dat er tijdig wordt aangegeven wanneer er een tankstation dichtbij is, of wanneer je de volgende kunt verwachten. Nu hebben we al eerder gemeld dat ze hier een hele bijzondere manier van bewegwijzeren hebben. Nu dus ook weer. Aan het begin van de snelweg richting de Hoover-dam staat dat de eerstvolgende service (tankstation) over 75 mijl is. En: er is op deze snelweg weinig mogelijkheid tot omkeren. Nu hadden wij nog voor zo’n 100 mijl aan brandstof, maar het blijkt maar weer dat je hier erg goed voor jezelf moet zorgen, en goed je trip moet plannen.

Zo’n 20 mijl voor Las Vegas, midden in de woestijn, is de Hoover-dam. Een dam in de Colorado-rivier. En… een bezienswaardigheid! Parkeerplaatsen, nee, zelfs een parkeergarage, alleen maar om de dam te bekijken! Visitors Centre, souvenier-shop… Nicolien merkt scherp op dat dat bij de Brouwersdam in Zeeland wel anders is. Tja, wij Hollanders, dammenbouwers, zijn wel wat gewend met de Deltawerken, Afsluitdijk etc. We hebben het maar zo gelaten en niks uitgelegd.

Las Vegas: we zijn er al langs gereden, en komen nu van de oost-kant aanrijden. De stad doemt letterlijk op uit de woestijn. Aangezien we van Arizona naar Nevada rijden, er in Nevada wel gegokt mag worden in tegenstelling tot Arizona, is er vlak na de grens al een casino… En het wordt nog gekker. We zijn nu op de luchthaven van Las Vegas, en werkelijk waar: als je bij Reclaim op je koffer wacht, kun je nog gokken. Of als je wacht bij de gate… Hoeveel mensen zouden hun vlucht missen? Las Vegas is werkelijk een grote kermis. Het is er heel, heel erg druk, en de hotels (met ieder hun eigen casino) hebben hun best gedaan om alles na te maken wat er elders in de wereld te zien is. We zien, als we over Las Vegas Boulevard ofwel ‘The Strip’ rijden, pyramides, de Eiffeltoren, de skyline van New York, inclusief Veiligheidsbeeld (Nicoliens benaming van het Vrijheidsbeeld), Tower bridge of Golden Gate (daar zijn we nog niet over uit), Sfynx. Daarnaast natuurlijk Caesars Palace, Ballagio, Monte Carlo, MGM Grand en Treasure Island. Aan de noordkant van The Strip ook talloze wedding chapels. De mooiste was deze: The “Yes I do” Wedding Chapel Drive Thru. Oftewel: net als de McDrive in je auto blijven zitten en trouwen. En voor de nieuwsgierigen: we hebben ze allemaal overgeslagen!

Als je in Vegas bent ontkom je er niet aan om een gokje te wagen. Wij dus ook. We zijn allebei niet echt van die gokkers, maar we spreken wel een limiet af. We proberen hier en daar wat, en in de Bellagio gaan we los. We spelen een uurtje erg leuk, en gaan met een winst van $20,- weer weg! Geen miljoenen dus, alhoewel we wel dichtbij een bedrag waren dat ons een gratis vakantie op had geleverd. Niet dus. In de casino’s zijn de drankjes trouwens gratis, ofwel complimentary. Wisten we niet, dus Dutske uit de polder vraagt wat het kost. De jongedame zegt dat ze gratis zijn, en vraagt wat Nicolien terug wil van de $20,- die ze geeft. Nicolien denkt na, pakt de 20 dollar terug en gaat vrolijk verder met gokken… We hebben het goedgemaakt met de serveerster, toen we eenmaal begrepen hoe het werkte.

Om een lang verhaal kort te maken: Las Vegas biedt veel ellende. We hebben veel ellende gezien, en zijn erg benieuwd wat er, nadat wij zijn gaan slapen, op straat nog allemaal gebeurd is. Je kunt aan stellen prima zien of ze net getrouwd zijn, gewonnen hebben of verloren hebben. En ‘s ochtends, als we uitchecken, zitten de eerste alweer aan de gokautomaten, biertje ernaast (om 11u ‘s ochtends). We gaan nu op weg naar San Francisco, en doen als we het halen vanavond een tour naar Alcatraz. Tot later!