Gisteravond hebben we tot laat op het strand gezeten. Lekker voetjes in het zand, ons verbazend hoe het hier nooit afkoelt. Glaasje wijn erbij. En mijmeren over onze vakantie. Uiteindelijk is dat onvermijdbaar; het beschouwen, terugkijken, maar ook vooruit kijken naar de thuiskomst en de heerlijke feestmaand die voor ons ligt. Die we heerlijk met vrienden en familie gaan vieren. Onze conclusie? Het was fantastisch, en aan al het goede komt een eind. En dat is prima.

Onze vakantie had wel een knallend einde nodig. Ons verblijf aan de oostkust was fijn dusver, maar al die rust en ontspannenheid leek de vakantie uit te laten gaan als een nachtkaars. Heel rustig, heel fijn, en daarmee ook in redelijke tegenstelling tot de rest van onze enerverende, ondernemende, spannende vakantie. En dat knallende einde, dat gebeurde gisteren. Onze trip naar the Great Barrier Reef. Wat een belevenis! Wat onvergetelijk bijzonder, en vooral bijzonder mooi. En daarmee was de vakantie ‘af’. Zo concludeerde Martijn gisteren toen we op het strand zaten. En ik ben het helemaal met hem eens. Het is af. We hebben er nu vrede mee om vrijdagochtend om 06:30 onze voeten weer op Nederlandse bodem te zetten. En onze lieve mama’s te zien zwaaien aan de andere kant van het glas..

De afgelopen dagen in vogelvlucht. We hebben een prima vlucht gehad van Alice naar Cairns. Bij aankomst voelden we direct het verschil. Vooral qua temperatuur. Het is hier wellicht ietjes minder warm dan in the Red Centre, toch voelt het hier tropisch. En dat heeft met het tweede verschil te maken: water. Overvloed! En dat is gek als je lange tijd in dor, droog landschap geweest bent. Het zorgt ook voor een drukkende benauwdheid, hoge luchtvochtigheid. En dat heeft invloed op het energieniveau. Dat merk je, alles gaat hier nog een versnelling lager. “No worries mate, relax”… Daar gaan we gewillig in mee. In ons resort in Palm Cove. Palm Cove behoort tot the northern beaches van Cairns. Al deze strandplaatsjes hebben een eigen dorpje gevormd, en wij zijn de gelukkigen om in Palm Cove te verblijven. Prachtig plaatsje. Heel idylisch, heel luxe opgezet. Toen we hier zondagavond aankwamen zijn we gaan eten, en Martijn straalde van oor tot oor. We hadden heerlijk gedoucht, in ons appartement, en schoon en knap aangekleed zaten we in een luxe restaurant te genieten van verfijnd eten. We voelden ons net een prinsje en prinsesje 😉 Het is hier prima vertoeven. Lekker langs de boulevard slenteren, aan het zwembad liggen. Boekje lezen, spelletje doen, lekker eten. Zalig!

Toch wilden we nog wat actiefs ondernemen. Zoals onze vakantie was, hoorde deze afgesloten te worden. En dat werd een excursie naar the Great Barrier Reef. Een natuurwonder dat iedereen wel van naam en de plaatjes kent. Een prachtig rif, langs de oostkust van Australië. Met de mooiste koraalriffen, vissen, onderwaterplanten. We zijn hier nu, dus laten we het er nog maar een keer van nemen. Zodoende de excursie geboekt. Vroeg ons bed uit gisteren, wachtend op de bus. Die bracht ons langs een prachtige kustlijn naar Port Douglas. Hier gingen we aan boord van een enorme boot. Een boot vol blije toeristen en fijn personeel. En deze bracht ons in een tocht van anderhalf uur naar een ponton (soort platform) dobberend in het Outer Reef. Door dit ponton hadden we veel bewegingsvrijheid (de boot was al royaal). We konden allerlei extra excursies boeken, maar dat hebben we niet gedaan. Het bewonderen van het rif, daar heb je namelijk maar 2 dingen voor nodig: je ogen en een beetje moed. We begonnen met een tochtje in een soort onderwaterboot. Prachtig ding. Een smal bootje, waar een constructie onder hangt van glas, met bankjes. Zodra iedereen zit gaat het bootje varen. En kun je het leven onder water bewonderen. Het lijkt overigens wel ineens windkracht 12, als je in dat glazen huisje zit. Hihi, wat een gewiebel. De mevrouw voor ons, was binnen anderhalve minuut weer boven (zo groen als zeewier). Wel een unieke mogelijkheid om het leven onder water te bekijken. Vissen te over. En prachtige onderwaterplanten. In alle kleuren!  Onbeschrijflijk.

Na een lekkere lunch hebben we afgesproken dat we zouden ‘proberen te snorkelen’. Zet Martijn bij een zwembad neer en hij verandert regelrecht in een waterrat. Maar een zwembad is overzichtelijk en heeft een bereikbare bodem. En the Great Barrier Reef is geen zwembad. En daar houdt hij niet zo van. Maar, we waren er nu toch, dus we gingen het proberen. Pak aan, vinnen ondergebonden, bril op en snorkel in paraatheid. Het water in. Een bijzondere ervaring. Want zodra je je hoofd onder water stopt merk je dat je door een dun buisje moet ademen, je ziet de bodem ongeveer 10 meter onder je, en om je heen zwemmen vissen. Geen onschuldige goudvisjes, maar hele bijzondere, mooie, en vooral ook grote vissen. Best veel indrukken ineens. Martijn besloot het hierbij te laten. Helaas… Ik besloot toch wat verder te snorkelen, om de mooiste plaatjes voorbij te zien trekken. En me aan mijn benen te laten trekken. Door een of andere idioot, dacht ik nog. Een idioot met een groot geel zwemvest. Het was geen idioot, het was mijn eigen, lieve snorkelkoning. Martijn had ontdekt dat het met zwemvest prima ging. Dus toch op pad met zijn tweetjes. En ik denk dat deze belevenissen ook tussen ons tweetjes blijven. Niet dat we het niet willen delen, maar dat kan gewoon niet. Wat je daar onder water ziet, is niet te beschrijven. Zo mooi. En soms ook een beetje eng trouwens. De crew van de excursie gingen op den duur vissen voeren. Dat heeft tot gevolg dat de vissen een beetje bij de snorkelplaats rondhangen. Groot! Niet normaal. Er zwom een vis, een ronde vis, ondefinieerbare kleuren blauw en groen, en die was wel een meter (diameter). Heel onschuldig, vertelde de vissenvoeder me. Jaja..

Na een heerlijke middag snorkelen gingen we weer richting Port Douglas. Moe, maar voldaan. Heel voldaan. Omdat we al dit moois hadden mogen zien. Omdat we blij waren dat het snorkelen ‘gelukt’ was. En omdat we toen waarschijnlijk wisten dat dit het perfecte einde van onze vakantie was.

Gisteravond hebben we tot laat op het strand gezeten. Lekker voetjes in het zand, ons verbazend hoe het hier nooit afkoelt. Glaasje wijn erbij. En mijmeren over onze vakantie. Uiteindelijk is dat onvermijdbaar; het beschouwen, terugkijken, maar ook vooruit kijken naar de thuiskomst en de heerlijke feestmaand die voor ons ligt. Die we heerlijk met vrienden en familie gaan vieren. Onze conclusie? Het was fantastisch, en aan al het goede komt een eind. En dat is prima.

Onze vakantie had wel een knallend einde nodig. Ons verblijf aan de oostkust was fijn dusver, maar al die rust en ontspannenheid leek de vakantie uit te laten gaan als een nachtkaars. Heel rustig, heel fijn, en daarmee ook in redelijke tegenstelling tot de rest van onze enerverende, ondernemende, spannende vakantie. En dat knallende einde, dat gebeurde gisteren. Onze trip naar the Great Barrier Reef. Wat een belevenis! Wat onvergetelijk bijzonder, en vooral bijzonder mooi. En daarmee was de vakantie ‘af’. Zo concludeerde Martijn gisteren toen we op het strand zaten. En ik ben het helemaal met hem eens. Het is af. We hebben er nu vrede mee om vrijdagochtend om 06:30 onze voeten weer op Nederlandse bodem te zetten. En onze lieve mama’s te zien zwaaien aan de andere kant van het glas..

De afgelopen dagen in vogelvlucht. We hebben een prima vlucht gehad van Alice naar Cairns. Bij aankomst voelden we direct het verschil. Vooral qua temperatuur. Het is hier wellicht ietjes minder warm dan in the Red Centre, toch voelt het hier tropisch. En dat heeft met het tweede verschil te maken: water. Overvloed! En dat is gek als je lange tijd in dor, droog landschap geweest bent. Het zorgt ook voor een drukkende benauwdheid, hoge luchtvochtigheid. En dat heeft invloed op het energieniveau. Dat merk je, alles gaat hier nog een versnelling lager. “No worries mate, relax”… Daar gaan we gewillig in mee. In ons resort in Palm Cove. Palm Cove behoort tot the northern beaches van Cairns. Al deze strandplaatsjes hebben een eigen dorpje gevormd, en wij zijn de gelukkigen om in Palm Cove te verblijven. Prachtig plaatsje. Heel idylisch, heel luxe opgezet. Toen we hier zondagavond aankwamen zijn we gaan eten, en Martijn straalde van oor tot oor. We hadden heerlijk gedoucht, in ons appartement, en schoon en knap aangekleed zaten we in een luxe restaurant te genieten van verfijnd eten. We voelden ons net een prinsje en prinsesje 😉 Het is hier prima vertoeven. Lekker langs de boulevard slenteren, aan het zwembad liggen. Boekje lezen, spelletje doen, lekker eten. Zalig!

Toch wilden we nog wat actiefs ondernemen. Zoals onze vakantie was, hoorde deze afgesloten te worden. En dat werd een excursie naar the Great Barrier Reef. Een natuurwonder dat iedereen wel van naam en de plaatjes kent. Een prachtig rif, langs de oostkust van Australië. Met de mooiste koraalriffen, vissen, onderwaterplanten. We zijn hier nu, dus laten we het er nog maar een keer van nemen. Zodoende de excursie geboekt. Vroeg ons bed uit gisteren, wachtend op de bus. Die bracht ons langs een prachtige kustlijn naar Port Douglas. Hier gingen we aan boord van een enorme boot. Een boot vol blije toeristen en fijn personeel. En deze bracht ons in een tocht van anderhalf uur naar een ponton (soort platform) dobberend in het Outer Reef. Door dit ponton hadden we veel bewegingsvrijheid (de boot was al royaal). We konden allerlei extra excursies boeken, maar dat hebben we niet gedaan. Het bewonderen van het rif, daar heb je namelijk maar 2 dingen voor nodig: je ogen en een beetje moed. We begonnen met een tochtje in een soort onderwaterboot. Prachtig ding. Een smal bootje, waar een constructie onder hangt van glas, met bankjes. Zodra iedereen zit gaat het bootje varen. En kun je het leven onder water bewonderen. Het lijkt overigens wel ineens windkracht 12, als je in dat glazen huisje zit. Hihi, wat een gewiebel. De mevrouw voor ons, was binnen anderhalve minuut weer boven (zo groen als zeewier). Wel een unieke mogelijkheid om het leven onder water te bekijken. Vissen te over. En prachtige onderwaterplanten. In alle kleuren!  Onbeschrijflijk.

Na een lekkere lunch hebben we afgesproken dat we zouden ‘proberen te snorkelen’. Zet Martijn bij een zwembad neer en hij verandert regelrecht in een waterrat. Maar een zwembad is overzichtelijk en heeft een bereikbare bodem. En the Great Barrier Reef is geen zwembad. En daar houdt hij niet zo van. Maar, we waren er nu toch, dus we gingen het proberen. Pak aan, vinnen ondergebonden, bril op en snorkel in paraatheid. Het water in. Een bijzondere ervaring. Want zodra je je hoofd onder water stopt merk je dat je door een dun buisje moet ademen, je ziet de bodem ongeveer 10 meter onder je, en om je heen zwemmen vissen. Geen onschuldige goudvisjes, maar hele bijzondere, mooie, en vooral ook grote vissen. Best veel indrukken ineens. Martijn besloot het hierbij te laten. Helaas… Ik besloot toch wat verder te snorkelen, om de mooiste plaatjes voorbij te zien trekken. En me aan mijn benen te laten trekken. Door een of andere idioot, dacht ik nog. Een idioot met een groot geel zwemvest. Het was geen idioot, het was mijn eigen, lieve snorkelkoning. Martijn had ontdekt dat het met zwemvest prima ging. Dus toch op pad met zijn tweetjes. En ik denk dat deze belevenissen ook tussen ons tweetjes blijven. Niet dat we het niet willen delen, maar dat kan gewoon niet. Wat je daar onder water ziet, is niet te beschrijven. Zo mooi. En soms ook een beetje eng trouwens. De crew van de excursie gingen op den duur vissen voeren. Dat heeft tot gevolg dat de vissen een beetje bij de snorkelplaats rondhangen. Groot! Niet normaal. Er zwom een vis, een ronde vis, ondefinieerbare kleuren blauw en groen, en die was wel een meter (diameter). Heel onschuldig, vertelde de vissenvoeder me. Jaja..

Na een heerlijke middag snorkelen gingen we weer richting Port Douglas. Moe, maar voldaan. Heel voldaan. Omdat we al dit moois hadden mogen zien. Omdat we blij waren dat het snorkelen ‘gelukt’ was. En omdat we toen waarschijnlijk wisten dat dit het perfecte einde van onze vakantie was.