Vanmiddag zijn we op onze laatste pleisterplaats aangekomen, voordat we huiswaarts keren. We vertrokken vanochtend, na een heerlijke douche in de koeienstal die voor de helft nog gewoon in gebruik is, onder het geloei van de koeien, het gemekker van de geiten en een stevige hand van onze Zwitserse boer. Het was een bijzondere camping, jammer dat de temperatuur niet aan onze voorwaarden voldeed. Voor de rest was het uitstekend. Het brood stond keurig klaar, twee heerlijke volkorencroissants en een stackenbrot, onze naam op de verpakking geschreven. De beste man vindt het allemaal wel best en gaat uit van de eerlijkheid van de gasten. Datgene wat je gebruikt noteer je en reken je later af. Heerlijk toch! Met een gratis wifi-verbinding tot in de camper konden we ook weer wat meer op de hoogte raken van het wel-en-wee in de rest van de wereld. Kortom: we kwamen niets tekort, behalve de al eerder genoemde temperatuur.

We wilden vandaag een flinke slag slaan in de resterende kilometers, om nog een dag te kunnen wandelen in de Ardennen. We hebben dan ook stevig doorgereden onder leiding van Karin. We zijn helaas wel een beetje teleurgesteld in haar. Ze zal ongetwijfeld onze instructies hebben opgevolgd, maar om ons nu midden door Saarbrucken te sturen om de kortste of snelste weg te vinden naar Sart-lez-Spa… Uiteindelijk leverde dat 20 minuten vertraging op, en boze blikken van ons beiden. Maar verder zijn we tevreden met onze reisleidster-op-onze-instructies. We zijn op onze laatste pleisterplaats. Maar voordat we kwartier gemaakt hebben (je moet ons eens zien, binnen 15 minuten staat de camper waterpas, is de luifel uitgerolt, staan de tafels en de stoelen en is de elektriciteit aangesloten) moesten we nog boodschappen doen…

Dat boodschappen doen is met de camper iets lastiger. Je bent iets langer en breder en de meeste parkeerplaatsen zijn dan ook te krap of te klein. Maar we hebben in Australië goede ervaringen met (grote) supermarkten buiten de steden of dorpen, zoals ze dat ook in Frankrijk kennen. Helaas hebben wij ze in de bezochte landen zelden getroffen. We zijn niets tekort gekomen, laat ik dat voorop stellen, maar we hebben hier en daar wel wat moeten improviseren. Vandaag wilden we het goed doen: vanaf de snelweg naar de camper gaan we op zoek naar een (grote) supermarkt waar we goed kunnen parkeren. Met de broer van Karin (mijn iPhone), die kan zoeken op zogenaamde Points of Interests lieten we ons naar de dichtstbijzijnde supermarkt brengen… Dat was al 6km van de camping af, en als ik vertel dat de winkelbediende nog de prijsjes van de producten aflas, of even in de winkel ging kijken wat iets ook alweer kostte, dan heb ik genoeg verteld, toch? We hebben daar de helft van de boodschappen kunnen doen. Op zoek naar de volgende, een wat bekendere qua naam. We dwaalden nog verder van de camping af en kwamen in Verviers uit. Om een lang verhaal kort te maken: de derde supermarkt was open, good old Lidl. De andere helft van de boodschappen gehaald, ook alvast gedacht aan de dag van morgen, en zo hebben we dat varkentje ook weer gewassen. Bij de volgende camper-reis pakken we het anders aan, hopen we.

Inmiddels staan we, hebben we heerlijk gegeten en gaan we zo eens plannen maken voor morgen. Rond het middaguur wordt het droog en gaan we (nadat we ons gemeld hebben bij de campingeigenaar; de receptie was al dicht en we lazen dat we gewoon een plekje konden uitzoeken) een mooie wandeling uitzoeken ter afsluiting van deze vakantie. Au revoir!