Als je op reis gaat, dan bereid je je voor op de reis, hoe dan ook. De een verzorgt alles tot in de puntjes, de ander gooit een tandenborstel, een schone onderbroek en een paar extra sokken in een rugtasje en trekt de wijde wereld in. Ik denk dat ik eerder tot de eerste groep dan de laatste behoor, maar aangezien het mijn zoveelste vlucht is dit jaar, raak ik in ieder geval bedreven in het koffer pakken en het bedenken wat wel en niet mee mag in de handbagage, wat ik niet moet vergeten en wat misschien wel handig is om mee te nemen. Wat dat betreft was ik dan ook zo klaar.

De overige voorbereidingen lagen nu iets anders dan anders. Vlucht, hotel en tickets boeken was niet zo heel moeilijk, alhoewel dat voor pap een hele belevenis was. Alles via het internet, lekker makkelijk, en de verbazing was groot hoe gemakkelijk dat ging. Maar we waren natuurlijk nog niet klaar. De Yankees gemaild, of ze ervoor konden zorgen dat we een beetje geholpen konden worden bij het bereiken van de geboekte zitplaatsen. Nooit meer wat van gehoord. Wie weet worden we nog wel verrast… De KLM gebeld, om een speciale zitplaats te regelen en vervoer naar en van de gate. Dat ging wat gemakkelijker, zitplaats geregeld en vervoer was ook geen probleem. En toen pap voorbereiden, en hij zichzelf voorbereiden…

Ik kwam niet weg met: “Maak je geen zorgen, ik regel alles, alles komt goed”. Al snel kwamen de eerste vragen. Logisch, want het is zijn eerste transatlantische vlucht, en al die nieuwe regels omtrent handbagage en veiligheid roepen natuurlijk vragen op, net als het verblijf zelf. Of zijn medicijnen wel in de handbagage konden, of er een lift zou zijn in het stadion, wat er te eten viel daar, of er ook minder vet eten was, wat we onderweg kregen en konden doen. Heel logisch allemaal, sommige vragen stond ik niet eens stil of waren nooit in me opgekomen. Ik geloof niet dat alle vragen zijn gesteld of beantwoord, maar we zien het wel. Er valt altijd wel iets te regelen, en als we ons aan de regels houden komen we niet in de moeilijkheden.

En dan paps voorbereiding: die was geweldig goed. Samen met de fysio van het ziekenhuis lekker sporten, wandelen en fietsen. De laatste scan was goed, en dinsdag heeft pap nog nieuw bloed gekeken met een paardenmiddel. De zin werd ook steeds groter, gelukkig. Uiteraard heeft hij boeken gelezen over NY en de VS. Dollars gehaald, en de eerste benodigdheden lagen van het weekend al klaar.

Kortom: we zijn goed voorbereid! Het wordt vast heel erg leuk. Morgen vertrekken we… Met vers bloed en frisse zin!